Werktrip

Mijn vriendin is 8 weken zwanger als ze voor haar werk een paar dagen naar Zuid-Amerika afreist. Inmiddels is ze behoorlijk bedreven in het geheim houden van haar zwangerschap. In bars en restaurants loopt ze zonder dat iemand het doorheeft naar de barman en wisselt haar bestelde drankje om voor een variant zonder alcohol. Haar vroege fruitsnack tegen de ochtendmisselijkheid eet ze tegen heug en meug op tussen de yoga meisjes en andere fitgirls van de afdeling communicatie, die er verder geen aandacht aan schenken. Maar nu moet ze dus op reis met een vrouwelijke collega uit haar eigen team. Hoe kun je zoiets ooit geheim houden wanneer je vier dagen lang bijna onafgebroken bij elkaar bent? Samen bedenken we van tevoren verschillende excuses die ze kan gebruiken om tijdens een borrel niet te hoeven drinken of na het avondprogramma af te kunnen taaien zonder meteen argwaan te wekken. Op de laatste dag van zo’n trip is het prima om gewoon moe te zijn en vroeg terug naar het hotel te gaan, dus die is makkelijk. Andere smoesjes variëren van ‘ik drink nooit tijdens werkreisjes’ tot ‘acute chronische clusterhoofdpijn’, in te zetten naar gelang de situatie daar om vraagt. De heenvlucht levert al meteen de eerste uitdaging op. Omdat het een lange vlucht is wordt er business class gevlogen. En dat betekent naast de welkome extra beenruimte, ook een welkomstdrankje in de vorm van een glaasje champagne. Direct nadat ze geland is, stuurt ze mij een berichtje: ‘Goed aangekomen, zelfs nog even kunnen slapen! Aurora drinkt ook liever niet tijdens werk dus dat is fijn.’ De volgende ochtend zitten ze samen als eerste aan het ontbijtbuffet. Tijdens een lunch belt mijn vriendin mij via Facetime wanneer ze even naar het toilet gelopen is. Ze ziet er opgetogen uit. ‘Er kwam een soort vissoep op tafel en ik vond het er een beetje rauw uitzien, dus heb het niet gegeten’, vertelt ze trots. ‘Ik was trouwens niet de enige die het niet helemaal vertrouwde, Aurora durfde het ook niet aan, dus denk niet dat het opviel’. Ook ‘s avonds kunnen ze elkaar prima vinden om vroeg naar bed te gaan, moe van de hele dag op pad zijn en wetende dat er morgen weer een druk programma is. Ik ben blij voor haar dat de dagen zo ontspannen verlopen. Nog een paar weken wachten op de 12 weken echo en dan kan ze het iedereen met een gerust hart vertellen, vooral Aurora. Het voelt toch een beetje gek om iemand met wie je continue optrekt zo voor de gek te houden. Een week nadat ze weer terug zijn op kantoor en toevallig allebei een bakje vers gesneden meloen aan het leeg prikken zijn, wil Aurora even iets kwijt. Ze had het graag al eerder willen vertellen en heeft er best mee gezeten dat dat niet kon. Gelukkig bleek gisteren bij haar verloskundige dat alles in orde is en nu mag iedereen het weten.

Tim Gouw woont in Spanje en is vader van een dochter (4) en zoon (2). Hij maakt de podcast ‘Papa moet het doen’ waarvan bijna iedere woensdag een nieuwe aflevering verschijnt op Apple Podcast, Spotify en in alle andere podcast apps.